තැඹිලි වතුර ලෝකයට යවලා ජයගත්ත අපේ කෙනෙක්

ලංකාවේ තැඹිලි වතුර ලෝකයට යවලා යෝධ සටනක් ජයගත්ත අපේ කෙනෙක්...

ඔහුගේ ජීවිත කතාව පොතකට නැගුවොත් එහි පරිච්ජේද වැඩි ගණනක් ලියැවෙන්නේ නොපසුබස්නා වීරිය ගැනය. අතරමැද එකම එක පරිච්ඡේදයක් වාසනාව ගැනද, තවත් එකක් ජයග‍්‍රහණය ගැනද එතනින් අනතුරු කලකිරීම් ගැනද ලියමින් කතාව පෙළගස්වන්නට පුළුවන. ඒත් අනාගතේ දවසක ඒ ජීවිත කතාව නියතවම නිමවෙන්නේ හීනයක් ලූහුබැඳ ජය ලැබූ මිනිසකුගේ කතාවක් හැටියටය.

මේ කතාව ලියැවෙන්නේ පානදුර අළුබෝමුල්ලේ හරින්ද්‍ර මහකුමාර ගැනය. ඔහු අද දේශදේශාන්තරවලට ලංකාවේ තැඹිලි වතුරේ රස ගුණ බෙදාදෙන ව්‍යාපාරිකයෙකි. මේ තමාගේ ජීවිතය ගැන කියන්නට හරින්ද්‍ර කතාව ඇරඹූ තැනය.”2012 අවුරුද්දේ ජුනි මාසෙදී පත්තරේක මම අමුතු ප‍්‍රවෘත්තියක් දැක්කා. ඒකෙ කියැවුණේ දවසකට ලංකාවෙ පොල්වතුර ලීටර් 50000ක් විතර නිකරුණේ අපතේ යනවා කියන විස්තරයක්. මේ ප‍්‍රවෘත්තිය ඇහැගැටුණම මට මේ ගැන හොයන්න උනන්දුවක් ඇති වුණා. මම අන්තර්ජාලයෙන් විස්තර හෙව්වා.

මට හිතුණා මම මේ අපතේ යන පොල් වතුරෙන් ව්‍යාපාරයක් කරන්න ඕන කියලා. ඊළග මාසෙම මම වැඬේ පටන් ගත්තා. මම විදුලි කාර්මික ශිල්පය ටිකක් දන්නවා. අලූත් අලූත් දේවල් අත්හදා බලන්න කොහොමත් ටිකක් දක්ෂයි. මුලින්ම මම කුරුම්බා ගෙඩියක වතුර වාතයට නිරාවරණය නොවී රැුස්කරගන්න සරල යන්ත‍්‍රයක් හැදුවා.

ඒකෙන් කෙරෙන්නෙ කුරුම්බා ගෙඩිය උල් බටයක් මත සවි කළාම ගෙඩිය ඇතුළේ තියෙන වතුර ටික බටය හරහා ඇවිත් ටැංකියකට රැුස්වෙන එක. මේ මැෂිම හදනවා දැක්කාම මගේ නෝනා මුලින්ම කිව්වෙ ඔයාට පිස්සුද කියලයි. තැඹිලි – කුරුම්බා වතුර බෝතල් කරලා තියාගෙන බොන්නෙ කවුද කියලා එයා හිනාවුණා. ඒත් මට ඕනෑවුණා මේ තාක්ෂණය හොයාගන්න.

විවිධ අත්හදාබැලීම් කරලා බලනකොට තැඹිලි වතුර නරක් නොවී දවස් 20ක් ශීතකරණයේ දාලා තියන්න පුළුවන් ක‍්‍රමවේදයක් හොයාගන්න මට පුළුවන් වුණා. මම ඒ නිෂ්පාදනය හෙළ කොකෝ එනර්ජි කියලා ලේබල් කරලා ඒක අරගෙන ලංකාවෙ ගොඩක් හෝටල්වලට ගියා. ඒ හෝටල්වල හුඟක් අය මාව ගිය පයින්ම හරවලා එව්වා. තැඹිලි වතුර බෝතල් කරලා බොනවා කිව්වම එයාලට ඒක පිස්සුවක් වගේ පෙනුණා.

කලාතුරකින් කෙනෙක් මගේ නිෂ්පාදනය විකුණන්න භාරගත්තා. ඒත් ඒ සමහර තැන්වල ඇසුරුම් ක‍්‍රමය වැරදුණාම දවස් දෙක තුනෙන් මගේ නිෂ්පාදනය නරක් වෙලා මට කෝල් ආවා, ඇවිත් බෝතල් ටික ආපහු අරන් යන්න කියලා.”ඒ වෙහෙසකර ආරම්භය ගැන ඔහු වචන ගැළපූ විදියයි. අභියෝගයට අභියෝග කරන්නට ඔහුට මුලින්ම ශක්තිය දෙන චරිතය කතාවට එකතු වෙන්නේ මේ කාලයේදීය.

”මගේ බිරිඳගේ නම ලතීෂා රන්මාලි. මේ වැඬේ මම කොහොම හරි කරනවා කියලා විශ්වාස කරපු පළමුවැනි කෙනාත් එයා. ඒ දවස්වල අපි දෙන්නා එකතුවෙලා දවසකට තැඹිලි ගෙඩි 300ක් විතර හෝදලා වේලලා කපලා තැඹිලි වතුර එකතු කළා. ඒක ලොකු මහන්සියක්. මොකද හැමදේටම අපි දෙන්නා විතරයි. දවස ඉවරවෙනකොට අත් කකියනවා. හැබැයි එහෙම මහන්සි වෙලා බෝතල් 10ක් විතරක් හදන කාලෙදිත් මගෙ හීනෙ තිබුණෙ කවදා හරි ලොකු තැඹිලි අපනයනකරුවෙක් වෙන්නයි.

ඇත්තටම ඒක ඒ කාලෙ හැටියට ලොකු වැඩි හීනයක් තමයි. හැබැයි මම හීන මැවුවා.තැඹිලි බෝතල් කරද්දී පොඩි අත්වැරදීමක් වුණත් පැහීමට ලක්වෙනවා. තැඹිලි වතුරේ පාටත් රහත් වෙනස් වෙලා රා වෙන එක තමයි අපට ආපු ලොකුම ප‍්‍රශ්නය. මම එක එක විදියේ අත්හදා බැලීම් කර කර ඒ ප‍්‍රශ්නෙට උත්තරේ හෙව්වා.

හැබැයි බෝතල් දහය හදන කාලෙදිත් මම අකුරටම ප‍්‍රමිතිය ගැන හිතුවා. වෙන එකක් තියා තැඹිලි කපනකොට, බෝතල් කරනකොට අපි දෙන්නා එකිනෙකාට කතා කළේවත් නෑ කටේ කෙළ බිඳක්වත් වැටෙයි කියලා. මොකද කවුරුහරි මනුස්සයෙක් සල්ලි දීලා මගේ නිෂ්පාදනය ගන්නවා නම් මම ඒ මනුස්සයාට ගරු කරලා අවංකව නිෂ්පාදන කාර්යය කරන්න ඕන. බිස්නස්වලදී බොරුව කළොත් පැවැත්මක් නෑ.”

ඒ ඔහුගේ දැක්මය. හැදෙන ගහ පෙත්තෙන් දෙපෙත්තෙන් පෙනේ කියන්නාක් සේ ආරම්භයම සරු යහපත් එකක් වූ නිසා සොබාදහම මේ මිනිසාගේ තනි සටනට ශක්තිය සපයා තිබුණා සේය. කවදා හෝ නියතවම තැඹිලි වතුර අපනයනය කරන ලොකු ව්‍යවසායකයෙක් වෙනවාය යන හීනය හැබෑ කරගන්නට මේ කුඩා පර්යේෂකයා දැනුවත් බොහෝ පිරිසකගේ උදවු සොයා ගියේය.

තැඹිලිවතුර බෝතල් කරන තාක්ෂණය හොයාගෙන මම ලංකාවේ පොල් පර්යේෂණායතනයට ගියා. ලංකා කාර්මික තාක්ෂණායතනයටත් ගියා. ඒත් මේ කාගෙන්වත් මට තැඹිලිවතුර බෝතල් කිරීමේ තාක්ෂණය ගැන ඉගෙන ගන්න ලැබුණෙ නෑ. මොකද එයාලත් පර්යේෂණ මට්ටමේ වැඩ කරමින් හිටියේ.

ඉතිං මම තනිවම මේ වැඬේ එක්ක ඔට්ටු වුණා. ඇත්තටම කියනවා නම් මම අත්හදා බලපු විදි 200ක් විතර අසාර්ථක වුණා. මහන්සියෙන් හදලා හදලා හරි කියලා හිතලා නිදාගන්න ගියාම පහුවදා ඇහැරලා බලද්දී තැඹිලි වතුර රා වෙලා. නිතර නිතර ඔහොම වුණාම මට මේ ඔක්කොම අල්ලලා විසිකරලා දාන්න අනන්තවත් හිතුණා. ඒත් මගේ බිරිඳ කිව්වා අපි දැන් දිනුම් කනුව ළඟටම ඇවිල්ලා ඉන්නෙ දැන් වැඩ නවත්තන්න එපා කියලා.

මම ඇගේ වචනවල හයියෙන් ආපහු අත්හදාබැලීම් කළා. අන්තිමේ මේ ක‍්‍රමය ගැන හොයමින් අත්හදා බැලීම් කරලම මගේ රුධිර පීඩනය වැඩිවෙලා ඉස්පිරිතාලෙ නවතින්න මට සිද්ධ වුණා. ඉස්පිරිතාලෙ ඇඳේ ඉන්නකොට මට විශේෂ දෙයක් කල්පනා වුණා. මම ටිකට් කපාගෙන ගෙදර ආපු දවසෙම මම හරියටම මැෂිම හැදුවා. එදා තමයි මේ තාක්ෂණය හරියටම හරි ගියේ. මම මේ තාක්ෂණය හොයා ගත්ත දවස හරියටම 2016 ඔක්තෝබර් මාසෙ 20 වැනිදා.

එදා ඉතිහාසගත දවසක්. තැඹිලි වතුර කල් තබා ගත හැකි පරිදි බෝතල් කිරීමට අවශ්‍ය සියලූම උපකරණ නිෂ්පාදනය කරන්නට හරින්ද්‍ර වැය කර ඇති මුදල ලක්ෂ හය හතකි. කර්මාන්ත ශාලාවේ කාමර තුනක් පුරා සිදුවෙන මේ සැකසුම් ක‍්‍රියාවලිය පුහුණු සේවකයන් හය දෙනෙකුට මේ වන විට රැුකියා සපයා දී ඇත. හරින්ද්‍ර නිසා වක‍්‍ර රැුකියා ලැබූ අය ගණන විසි තිස් ගණනකට වැඩිය.

මේකේ බෝතල් ලේබලයේ ග‍්‍රැෆික් නිර්මාණයේ ඉඳලා අවශ්‍ය සේරම යන්ත්‍රෝපකරණ හදන එක දක්වාම කළේ මගේම නිර්මාණ ශක්තියෙන්. ප‍්‍රාග්ධනය නැතිකම නිසා මමම ඒවා කළා.මම ලංකාවේ පළමුවැනි බෙවරේජ් කෑන් සීලර් එකත් හැදුවා. මම දන්න තරමින් බීම ටින්වල පියන සීල් කරන්න මැනුවල් උපකරණයකට තියෙන්නෙ මම හදපු එක විතරයි. ලොකු ලොකු කොම්පැණිවල පාවිච්චි කරන පියන් සීල් කරන මැෂින් එක ලක්ෂ 14කට වඩා වැඩියි.

මම ඒ විදියෙම අතින් වැඩකරවන මැෂින් එක හදාගත්තෙ අර ලොකු මැෂිම ගන්න මට සල්ලි නැති නිසයි.සේරම මැෂින් මම හදලා තියෙන්නෙ ඉස්තරම්ම හිතකර අමුද්‍රව්‍යවලින්. මොකද ආහාර නිෂ්පාදන ව්‍යාපාරයක් කරද්දී මිනිස්සුන්ගේ සෞඛ්‍යය ගැන හිතන්නම ඕන.එදා තැඹිලි වතුර ලීටර් 10ක් බෝතල් කරමින් වැරදි වැරදී පටන්ගත් ව්‍යාපාරය අද අතු ඉති ලා වැඩෙමින් තිබෙන එකකි.

දැනට මගේ නිෂ්පාදන ධාරිතාව අනුව දවසකට බෝතල් 1200ක් හදන්න පුළුවන්කම තියෙනවා. ඒ කියන්නෙ මාසෙකට බෝතල් 30000 ට වඩා හදන්න අපට පුළුවන්.තැඹිලි වතුර නිකම්ම බෝතල් කරනවාට අමතරව තව අලූත් සංයෝග එකතු කරලා ස්වභාවික අලූත් පාන වර්ග හදන්නත් මම දැං පටන් අරගෙන තියෙනවා. කෝමාරිකා සහ තැඹිලි වතුර පානය, ලංකා දොඩම් සහ තැඹිලි වතුර පානය, කුරුඳු සහ තැඹිලි වතුර පානය, වැල් දොඩම් සහ තැඹිලි වතුර පානය වගේම අන්නාසි සහ තැඹිලි වතුර පානය කියන අලූත් බීම වර්ගත් අපි බෝතල් කරලා විකුණනවා.

ලංකාවෙ හෝටල් අලෙවිසල් ගානෙ මගේ නිෂ්පාදන අරන් ඇවිදලා කිසිම හේතුවක් නැතුව ඒවා ප‍්‍රතික්ෂේප වුණාම මට ලොකු කලකිරීමක් ඇති වුණා. අපේ රටේ මිනිස්සු කොහොමත් අපේ කෙනෙකුගේ අලූත් වැඩක් පිළිගන්න කැමති නැහැ. කොහොමත් මගේ හීනෙ තිබුණෙත් පිටරටට තැඹිලි අපනයනය කරන්නනෙ. ඒ නිසා මම ලංකාවෙ විකුණන එක අත්හැරදාලා අපනයන වැඩ පටන් ගත්තා. මට අපනයන සංවර්ධන මණ්ඩලයේ නිලධාරීන් සෑහෙන්න උදවු කළා. ඒ වගේම ජාතික ව්‍යවසාය සංවර්ධන අධිකාරියත් ලොකු ශක්තියක් වෙනවා. අද මගේ ආයතනය අපනයන සංවර්ධන මණ්ඩලයේ සහ පොල් සංවර්ධන මණ්ඩලයේ අනුමැතිය ලද නිෂ්පාදනායතනයක්. මම දැන රුසියාවට සහ ජර්මනියට තැඹිලි බෝතල් අපනයනය කරනවා.

මේකට මට රස ගුණ පැත්තෙන් තරග කරන්න ලෝකෙ කවුරුවත් නැහැ. මොකද ලෝකෙ රසම හො`දම තැඹිලි වැවෙන්නෙ ශ‍්‍රී ලංකාවෙ. ඒකෙනුත් මම ඉන්න කළුතර – පානදුර පැත්තෙ තැඹිලි රසින් ගොඩාක් වැඩියි. හැබැයි මට ජාත්‍යන්තරය ජයගන්න ලොකු ප‍්‍රශ්න දෙකක් තියෙනවා. එකක් තමයි බටහිර රටවල මිනිස්සු තැඹිලි කියන්නෙ මොනවද ඒක කොච්චර ගුණද කියලා දන්නෙ නැතිකම. මට තැඹිලි ගැන එයාලට මුල ඉදලා විස්තර කරන්න වෙලා තියෙනවා.

අනික් බාධාව තමයි තායිලන්තයෙන් සහ වියට්නාමයෙන් පොල් හා කුරුම්බා වතුර මහ විශාල වශයෙන් නිෂ්පාදනය කිරීම. මහා පරිමාණයෙන් කරද්දී එයාලගෙ මිලත් අඩු මට්ටමක තියෙන නිසා මට මිල කිරීමෙදිත් ගැටලූ තියෙනවා. හැබැයි මේ එකක් නිසාවත් මම වැටෙන්නෙ නැහැ. හෙළ කොකෝ එනර්ජි කියන නම මම අදට වඩා හෙට ලෝකෙට ගෙනියනවා. අපේ පානය නිසා ලංකාව කියන රට ගැන ලෝකය කතාවෙනවා දකින්න මට ඕන.

කුඩා තනි මිනිහෙකුගේ ශක්තියත් ඔහු හීන දකින හීනවල විශාලත්වයත් වෙනුවෙන් හිස නමා ආචාර කරන්නට කාලය එළඹ තිබේ. හීන හැබෑ කරගන්නට හැකි පමණින් කාගේත් උදවු වුවමනාය. ඇතැම් විට ඒ උදවු හදවතින් පිරිනමන ආශීර්වාදයක් විතරක්ම වෙන්නට පුළුවන.”හෙළ කොකෝ එනර්ජි කියලා ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් අපනයනය කරන ස්වභාවික ගුණදායක පානය තව අවුරුදු පහක් ඇතුළත ලෝකයේ හොඳම පාන වර්ග 05 අතරෙ තියෙන්න ඕන. මම ඒ හීනය හැබෑ කරගන්න දවල් ? නැතුව වැඩ කරනවා.”ජවයෙන් පිරුණු ඒ වචනවලට ආශීර්වාද නොකර ඉන්නට හැකි හදවතක් මේ මිහිපිට කාට හෝ තිබිය හැකිද?

උපුටා ගැනීම - රිවිර පුවත්ප‍ත